Bakit Buklod?
Hindi ko talaga masabi kung ano ba ang pumasok sa isip ko at naisipan kong mag-sign up bilang aplikante sa Buklod Isip. Ito marahil ay isa sa mga bagay na hindi ko pinag-isipan nang masinsinan ngunit napakaganda naman ang idinulot sa akin; para bang nakasulat na sa aking mga palad na makagagawa ako ng ganitong kahibangan.
Noong freshie kasi ako, desidido na akong magtatapos ako ng kolehiyo nang wala man lang sinasalihang kahit isang org, “barbaric” sabi nga ng iba. Pero noong nagbukas ang application ng Buklod, ewan ko nga ba kung bakit ako nag-sign up. Nasabi ko na lang sa sarili ko na pwedeng pwede naman akong mag-defer kahit anong oras, lalo na’t hindi naman ako mahihirapang putulin ang mabubuo kong tali ng relasyon sa kanila. Ayun, at doon na nga nagsimula ang mga pagbabago sa buhay ko. Mabuti naman.
Dito kasi, may katulad ako, sa wakas.
Ewan. Noong nasa high school kasi ako, wala akong makapalagayan ng loob: wala kasi akong katulad, walang ka-same feathers, ika nga. Parang kakaiba ang turing nila sa akin, o baka naman nasa isip ko lang yon? Basta! Basta, ang alam ko, wala akong matalik na kaybigan. Tinuturing ko namang mga kaybigan ang aking mga kaklase, pero iba talaga e. Iba talaga yung pakiramdam na hindi ako makasakay sa trip nila at hindi rin nila masakyan ang trip ko.
Pero sa Buklod kasi, sa unang miyembro pa lang na naka-usap ko para sa application process, iba na e. Ramdam mo agad. Alam mo yung feeling na para kang nasa commercial ng beer? “Ito ang tama!”
Para bang isa akong ibong lumaki sa lugar kung saan halos pare-pareho ang balahibo ng ibang mga ibon at doo’y tingkad ang aking kaibahan. Tapos nung napadpad ako sa Tambuk, bigla na lang naging regular yung kulay ng balahibo ko at mukhang kawangis sa kulay ng kanila. Yung trip ko, trip din nila. At isa pa, hindi kakatwa yung trip ko kumpara sa kanila. Lumalabas pa ngang regular lang ang trip ko na dating kakaiba sa paningin ng mga tao noong nasa high school ako.
Ang sarap pala ng feeling, feeling na ipinagkait sa akin noon. Ang sarap pala ng may tunay na mga kaybigan. Lagi na akong masaya. Napansin ko ring ang paggawa ko ng mga desisyon ay hindi na laging ang sarili ko lamang ang isinasaalang-alang. Halimawa, iniisip ko na kung diretso na ako sa pag-uwi o kung mas sasaya ako sa piling ng mga kaybigan ko. E kasi, ang sarap talaga ng feeling ng laging may namumutawing ngiti sa aking mga labi. Sino ba naman ang ayaw noon di ba?
Dito kasi, may kabuluhan.
Bukod sa mga power trip ng mga miyembro, isa na rin sa lubos na nakahikayat sa aking manatili sa Buklod ay ang pagiging makabuluhan nito. Sa tingin ko kasi noong high school pa lang, may old soul ako, kaya na rin siguro hindi ako noon makasakay sa trip ng iba. Pero dito kasi, halos lahat may old soul din, para na ngang “young” yung sa akin relative sa kanila.
Gusto ko ng buhay na may kahulugan at kabuluhan, at marami nito sa Buklod. Noon pa lang ay kung anu-ano nang iniisip ko tungkol sa mga nangyayari sa mundo at tungkol na rin sa buhay-buhay. Aba naman, nakaswerte ako sa sinalihan ko dahil mas maeexercise ko ang ganitong pag-iisip. Dito, mas maraming tanong at mas marami rin akong natututunan. Dito, mag-iisip ka talaga. Oha.
Ayun nga, marami pa yan. Kaya lang alam, ko naman na ang isinulat kong ito’y too long; did not read na sa unang tingin pa lang. Pero kung binasa mo hanggang dito at naengganyo ka, halika sa amin nang maramdaman mo rin yung nararamdaman ko. Ang saya lang kasi talaga sa Buklod. May Buklove kasi. Hindi mo alam yun? Pakinggan mo yung puso ko, isa yun sa mga tinitibok.
Bakit nga ba nanatili ako sa Buklod?
Dito ko kasi nahanap ang ilan sa mga kulang sa akin, you know, self-actualization. Hihi.
Christian Victor A. Masangkay
Saling Kid pero magiging Bukid din, promise
UP Buklod Isip
Hindi ko talaga masabi kung ano ba ang pumasok sa isip ko at naisipan kong mag-sign up bilang aplikante sa Buklod Isip. Ito marahil ay isa sa mga bagay na hindi ko pinag-isipan nang masinsinan ngunit napakaganda naman ang idinulot sa akin; para bang nakasulat na sa aking mga palad na makagagawa ako ng ganitong kahibangan.
Noong freshie kasi ako, desidido na akong magtatapos ako ng kolehiyo nang wala man lang sinasalihang kahit isang org, “barbaric” sabi nga ng iba. Pero noong nagbukas ang application ng Buklod, ewan ko nga ba kung bakit ako nag-sign up. Nasabi ko na lang sa sarili ko na pwedeng pwede naman akong mag-defer kahit anong oras, lalo na’t hindi naman ako mahihirapang putulin ang mabubuo kong tali ng relasyon sa kanila. Ayun, at doon na nga nagsimula ang mga pagbabago sa buhay ko. Mabuti naman.
Dito kasi, may katulad ako, sa wakas.
Ewan. Noong nasa high school kasi ako, wala akong makapalagayan ng loob: wala kasi akong katulad, walang ka-same feathers, ika nga. Parang kakaiba ang turing nila sa akin, o baka naman nasa isip ko lang yon? Basta! Basta, ang alam ko, wala akong matalik na kaybigan. Tinuturing ko namang mga kaybigan ang aking mga kaklase, pero iba talaga e. Iba talaga yung pakiramdam na hindi ako makasakay sa trip nila at hindi rin nila masakyan ang trip ko.
Pero sa Buklod kasi, sa unang miyembro pa lang na naka-usap ko para sa application process, iba na e. Ramdam mo agad. Alam mo yung feeling na para kang nasa commercial ng beer? “Ito ang tama!”
Para bang isa akong ibong lumaki sa lugar kung saan halos pare-pareho ang balahibo ng ibang mga ibon at doo’y tingkad ang aking kaibahan. Tapos nung napadpad ako sa Tambuk, bigla na lang naging regular yung kulay ng balahibo ko at mukhang kawangis sa kulay ng kanila. Yung trip ko, trip din nila. At isa pa, hindi kakatwa yung trip ko kumpara sa kanila. Lumalabas pa ngang regular lang ang trip ko na dating kakaiba sa paningin ng mga tao noong nasa high school ako.
Ang sarap pala ng feeling, feeling na ipinagkait sa akin noon. Ang sarap pala ng may tunay na mga kaybigan. Lagi na akong masaya. Napansin ko ring ang paggawa ko ng mga desisyon ay hindi na laging ang sarili ko lamang ang isinasaalang-alang. Halimawa, iniisip ko na kung diretso na ako sa pag-uwi o kung mas sasaya ako sa piling ng mga kaybigan ko. E kasi, ang sarap talaga ng feeling ng laging may namumutawing ngiti sa aking mga labi. Sino ba naman ang ayaw noon di ba?
Dito kasi, may kabuluhan.
Bukod sa mga power trip ng mga miyembro, isa na rin sa lubos na nakahikayat sa aking manatili sa Buklod ay ang pagiging makabuluhan nito. Sa tingin ko kasi noong high school pa lang, may old soul ako, kaya na rin siguro hindi ako noon makasakay sa trip ng iba. Pero dito kasi, halos lahat may old soul din, para na ngang “young” yung sa akin relative sa kanila.
Gusto ko ng buhay na may kahulugan at kabuluhan, at marami nito sa Buklod. Noon pa lang ay kung anu-ano nang iniisip ko tungkol sa mga nangyayari sa mundo at tungkol na rin sa buhay-buhay. Aba naman, nakaswerte ako sa sinalihan ko dahil mas maeexercise ko ang ganitong pag-iisip. Dito, mas maraming tanong at mas marami rin akong natututunan. Dito, mag-iisip ka talaga. Oha.
Ayun nga, marami pa yan. Kaya lang alam, ko naman na ang isinulat kong ito’y too long; did not read na sa unang tingin pa lang. Pero kung binasa mo hanggang dito at naengganyo ka, halika sa amin nang maramdaman mo rin yung nararamdaman ko. Ang saya lang kasi talaga sa Buklod. May Buklove kasi. Hindi mo alam yun? Pakinggan mo yung puso ko, isa yun sa mga tinitibok.
Bakit nga ba nanatili ako sa Buklod?
Dito ko kasi nahanap ang ilan sa mga kulang sa akin, you know, self-actualization. Hihi.
Christian Victor A. Masangkay
Saling Kid pero magiging Bukid din, promise
UP Buklod Isip